Op 30 november hebben wij onderstaande tekst gestuurd naar onder andere diverse politieke partijen, GGD’s, OMT leden en diverse media in de hoop meer aandacht te krijgen voor de ontoegankelijkheid van het testen voor veel mensen in risicogroepen.
Geachte,
Al enkele maanden proberen wij van GeenDorHout de ontoegankelijkheid van de testen voor mensen in de risicogroep onder de aandacht te brengen. De testlocaties zijn ontoegankelijk en ook thuistesten zijn zo moeilijk te regelen, dat geregeld mensen niet eens getest worden.
Deze verhalen blijven ons nu al vele maanden bereiken en er wordt niets mee gedaan. Stelliger nog, toen wij het op het laatste vragenuurtje van de Minister President en Minister de Jonge opbrachten, was het antwoord dat mensen in de risicogroep gewoon thuis getest werden. Alhoewel er mensen zijn die niet tegen problemen lopen en inderdaad gewoon getest kunnen worden, zien we teveel berichten bij ons binnenkomen waarbij dit niet zo is. Het is ons hierdoor duidelijk dat het probleem dus absoluut nog niet leeft in de politiek of bij de mensen die claimen ons te willen beschermen.
We willen juist daarom de problemen nogmaals in kaart en onder de aandacht brengen van zoveel mogelijk mensen. We zetten ze hieronder uit:
- Er zijn geen goede, duidelijke landelijke regels rondom thuistesten, wat leidt tot onduidelijkheid bij GGD en huisarts. GGD schuift het naar de huisarts en de huisarts naar de GGD. Beiden claimen niet de thuistesten te doen maar dat juist de ander dat doet.
- De beschikbaarheid van thuistesten kan afhangen van jouw locatie.
- Patiënten moeten geregeld heen en weer bellen tussen allerlei nummers voor ze de test krijgen, als ze de test al krijgen, omdat onduidelijk is wie wat doet. Dit is compleet ontoegankelijk vooral o.a. mensen met cognitieve problemen en verstandelijke beperkingen. Ook huisartsen, assistenten en GGD geven aan dat dit zaken sterk bemoeilijkt voor hen.
- Ook kan het krijgen van een test afhangen van de kennis die je hebt van wat het beleid zou moeten zijn in theorie. Een gebrek aan deze kennis kan leiden tot actieve ontmoediging en geen test.
- Het testbeleid gaat uit van mensen die een netwerk hebben om er voor te zorgen dat men alsnog een test kan krijgen, m.a.w. het modale gezin. Dit gaat niet voor iedereen op, niet iedereen heeft een auto of kan dat bekostigen en niet iedereen heeft een netwerk. Dit geldt zeker ook voor mensen met een beperking in de risicogroep.
- Testlocaties zijn niet goed toegankelijk op veel locaties zonder auto en/of fiets. En als je geen netwerk hebt om je daar te brengen, denken sommige GGD’s niet mee.
- GGD’s stellen geregeld voor aan mensen om andere mensen te vragen dan maar te rijden voor hen, met alle gevolgen van dien als iemand wel besmet is. Lukt dat niet, dan is er soms geen testmogelijkheid.
- Testlocaties hebben ook andere toegankelijkheidsproblemen. Denk bv. aan drempels. De verwachting dat je jouw beperking van te voren moet aangeven anders loop je tegen problemen, is niet toegankelijk.
- Sommigen in de risicogroep die wel een auto hebben kunnen niet ver reizen door hun symptomen, o.a. vermoeidheid, en worden toch gerust naar locaties gestuurd een uur rijden verder.
- Er wordt uitgebreid gevraagd naar hoe je beperkt bent in manieren die eigenlijk niet legaal zijn. Wanneer er gezegd wordt dat iemand niet naar de teststraat kan komen, zou dat afdoende moeten zijn.
- Sommige mensen is verteld dat men niet vindt dat ze beperkt genoeg zijn om een thuistest te krijgen.
- Mensen met een tijdelijke beperking, o.a. door blessure, wordt ook niet bij mee gedacht, want een tijdelijke beperking is niet beperkt genoeg. Ongeacht of dit hun behandeling voor die blessure in de weg zit.
- Of je getest wordt hangt teveel af van wie jij spreekt en in hoeverre ze met jou meedenken. De verhalen zijn ontzettend uitgebreid variërend, zelfs wanneer ze onder dezelfde GGD vallen. Dat is onmenselijk.
- Enkele malen waren de mensen die getest werden ook geconfronteerd met dat de test nog naar een andere locatie gebracht moest worden. Wij willen u hiervoor vooral naar dit langere draadje wijzen waar dit bv. genoemd wordt: https://twitter.com/boisei0/status/1318184247824388097
- Er is ook, o.a. in datzelfde draadje genoemd, een eigen risico barrière opgegooid hier en daar voor een thuistest. Dit is geld wat niet iedereen beschikbaar heeft en ook kan zorgen dat ze geen test krijgen.
Wat eventueel hier mee zou kunnen helpen is onder andere:
- Meer en kleinere testlocaties.
- Dat bij de inzet van de verwachte testbussen van te voren toegankelijkheid hoog in het vaandel staat zodat mensen daar niet alsnog tegen problemen aanlopen.
- Een duidelijk landelijk testbeleid rondom thuistesten dat overal hetzelfde is en beschikbaar is voor GGD en huisartsen. Dit beleid mag niet afhangen van gezonde mensen die besluiten of iemand beperkt genoeg is om die test te krijgen, maar moet gelijk ingezet worden wanneer iemand vraagt om een thuistest.
Het uiteindelijke resultaat is dat veel mensen een lange tijd moet wachten op hun testen, hier ongelooflijk veel voor moeten regelen of het alsnog niet krijgen. Ook de mensen in de risicogroep hebben recht op de duidelijkheid die een test biedt. Zeker nu ons steeds vaker het nieuws bereikt dat mensen in de risicogroep die al sinds de eerste golf in isolatie zitten nu alsnog covid krijgen omdat men zelfs in isolatie nog directe en indirecte contacten heeft met de maatschappij, en ook omdat onduidelijkheid o.a. onze zorg in de weg kan zitten.
Dit ontoegankelijke testbeleid zit zorg, werk, en in het algemeen onze levens in de weg. Ons recht op toegankelijkheid wordt hier verstoord.
We hebben toegankelijke testen nodig, dus trekken we aan de bel. We hopen dat u ons helpt verder aan die bel te trekken zodat dit bij iemand beland die onze situatie wil en kan veranderen.
Met vriendelijke groeten,
GeenDorHout