Over enkele luttele maanden zitten mensen in risicogroep alweer bijna 2 jaar in zelfisolatie. Hoe deze zelfisolatie eruit ziet verschilt per persoon; De ene moet gewoon werken, de ander krijgt zorg aan huis, en weer een ander ziet alleen de dokter zo nodig, en sommige mensen zien helemaal niemand. Lang was er de hoop dat de vaccins in combinatie met maatregelen ons weer wat vrijheid zou geven maar de realiteit bleek helaas anders.
Deze 2 jaar zijn geplaagd geweest door een onduidelijk, wispelturig beleid. In tijden van nood zoekt de maatschappij sterk leidende figuren, en deze ontbraken. De urgentie ontbrak van hun kant. Deze ontbrekende urgentie ging samen met het groepsimmuniteit beleid. We lieten het virus gecontroleerd rond gaan ipv in plaats van dat we mensen beschermen tegen besmetting, tot de de benodigde vaccins daadwerkelijke groepsimmuniteit zou kunnen bieden. Deze groepsimmuniteit beleid door besmetting was niet alleen immoreel en onethisch, het was ook gewoon onhaalbaar en incorrect.
De vaccinaties kwamen, maar wat bleek? De vaccinaties kwamen helaas niet met volledige groepsimmuniteit, omdat ze alleen beschermden tegen ernstig ziek worden door corona en niet door besmettingen te voorkomen. Initieel werd er echter gecommuniceerd dat het wel deze groepsimmuniteit bood, wat veel onduidelijkheid creëerde. Toch was het belangrijk en is het belangrijk dit te nemen, en de meeste mensen stonden open voor een vaccinatie. Jezelf beschermen is belangrijk. Maar ook de druk afnemen van de zorg was, en is belangrijk.
Om te zorgen dat covid niet ook mensen in de risicogroep zou bereiken hadden maatregelen zoals de mondkapjes plicht in stand gehouden moeten worden. Maar dit was duidelijk geen belangrijk doel van de overheid en dus vervielen alle maatregelen te vroeg weg. Dit was omdat het mensen zou moeten motiveren om te vaccineren omdat het effect, meer vrijheid, voor veel mensen een positief iets zou zijn. Maar de realiteit bleek anders te lopen. De vaccinatieprogramma was een onduidelijk en regelrecht zooitje. Mensen hadden geen toegang tot goede informatie over de vaccin en social media landde ze in de schoot van onwetenschappelijke anti vaxxers. En doordat de beloofde vrijheid niet geleverd kon worden en meer maatregelen terug kwamen was de bereidheid om nog sociaal te zijn met de medemens steeds meer aan het afnemen.
Nu het ook duidelijk wordt dat er meer vaccinaties nodig zijn, is de communicatie rondom de boosters en het beleid zelf ook weer opnieuw een regelrechte ramp. Wie hebben er nu recht op? En waarom is het enkel Moderna en Pfizer, die beiden een bekende allergeen bevatten, en waardoor voor een deel van de risicogroepen een booster niet mogelijk is? En waar is de communicatie over dat de vaccinatie en de boosters niet voor iedereen in de risicogroep werkt vanwege hun aandoeningen?
Deze miscommunicatie en slechte beleidsplannen rond vaccinaties en maatregelen zijn de oorzaak van de klein- en grootschalige protesten tegen de maatregelen en de onverschilligheid en vijandigheid die ontstaan is naar risicogroepen toe. Ook de continue boodschap dat al het beleid bedoelt is om risicogroepen te beschermen (terwijl dat niet gebeurt) zorgt ervoor dat mensen denken dat risciogroepen het beleid bepalen en dat mensen zelfs gewelddadig worden naar risicogroepers toe.
De basis dingen die we buitenshuis moeten doen komt met nog meer gevaar dan ooit te voren. Als een overheid onwilligheid heeft daadwerkelijk ons te beschermen, heeft de maatschappij dat dus ook. En als de overheid zegt dat het beleid komt omdat ze ons willen beschermen, neemt men dat dus klakkeloos over. Zelfs al beschermd dit beleid ons dus niet.
Het net sluit zich dus verder om de risicogroep. De zorg dat stelselmatig is afgebroken door fout regeren, doet alles wat het kan om overeind te blijven, maar als het niet de middelen heeft dat te doen stort het in en moet het afschalen. Dit heeft enorm veel impact op risicogroepen. Wij zijn afhankelijk van deze zorg om onze aandoeningen goed en wel onder controle te houden. Uitval van zorg heeft desastreuze gevolgen met als risico dat we veel gevoeliger worden voor het krijgen van Covid en de effecten daarvan. Maar flink investeren in de zorg en plannen bedenken om de zorg voor langere tijd echt te ontlasten lijken niet te bespreken. En recentelijk praatte Hugo de Jonge heel makkelijk over kiezen voor afschalen ipv betere maatregelen.
En dan was er nu de 3G en komt er de nog gevaarlijke 2G. Beiden zouden de effect hebben dat de maatschappij open kan blijven met weinig tot geen maatregelen op deze locaties, maar de realiteit is dat de risicogroep niet naar locaties kunnen omdat het veel te gevaarlijk is. Het sluit niet enkel ongevaccineerden uit (waarvan een deel ongevaccineerd voor medische redenen, en velen door slecht beleid. De goede info bereikt niet de mensen die het nodig hebben.) maar ook miljoenen risicogroepen.
Een vaccinatie is een goed iets, begrijp ons niet verkeerd. Het maakt veel mensen veel minder ziek dan ze anders zouden doen. Maar deze vaccin zorgt niet voor groepsimmuniteit, op dezelfde manier dat een genezing van covid dat ook niet doet. Met beiden kan je nog steeds (opnieuw) Covid krijgen (albeit minder snel) en als je het hebt, doorgeven. Het heeft weinig impact op de verspreiding, en het virus kan zo wel degelijk nog steeds bij risicogroepen komen.
Beiden 2G en 3G zijn gebaseerd op het idee dat groepsimmuniteit bestaat, en dat dit helpt met het meer creëren van “natuurlijke” groepsimmuniteit (mensen raken “veiliger” besmet met het virus en zouden dan immuun zijn). Dit is incorrect. Het is ook immoreel om op die manier te spelen met de levens van mensen. 2G en 3G geven het idee dat er een level van veiligheid is op QR code locaties die er dus niet is. Ze gaan beiden verspreiding niet tegen.
3G heeft echter 1 voordeel tot 2G en dat is dat het test bereidheid hoger houd. Deze is namelijk laag, zelfs ondanks dat de GGD op dit moment qua het test netwerk bijna op instorten staat. Veel mensen hebben er geen zin meer in om zich te laten testen. Wanneer dat deel wegvalt valt de test bereidheid ook nog lager.
De enige veilige manier dat de risicogroep veilig naar die locaties kunnen is met meer testen en meer maatregelen op die locaties. Maar maatregelen vervangen met 2G zorgt ervoor dat risicogroepen nog altijd niet kunnen deelnemen aan de maatschappij. Het wordt zelf nog meer bemoeilijkt, juist omdat maatregelen er niet zijn en de test bereidheid steeds lager is. De veiligheid neemt af.
Wanneer de test bereidheid steeds meer afneemt, en mensen steeds meer covid willen accepteren als iets waarmee we willen leven (omdat men denkt dat zij niet zullen overlijden aan covid maar de dood van een ander wel te accepteren vinden) zullen we uiteindelijk meer en meer de overzicht kwijt raken over de schade die covid doet. We houden het nu al amper bij, deze week alleen nog was duidelijk dat er 5x meer mensen aan covid overlijden dan wordt gezegd. Wat is het effect als dit zo door gaat?
Zien we over een paar jaar dat een nu een luide pandemie een stille pandemie zal worden van opgesloten gehandicapte mensen, meer mensen die gehandicapt raken door Covid, en mensen die in stilte sterven? Waar we als maatschappij ons afsluiten van wat er gebeurt? Want al lijkt het dat dat vast niet mogelijk is, het gaat die kant op. Het is tenslotte daarnaast wat meer en meer mensen willen. Een stille pandemie die dus niet alleen door de overheid komt maar ook door de reactie vanuit media en maatschappij. Door het praten over ons en niet met ons. En doordat die gesprekken allemaal gaan over onze dood echt zo slecht zal zijn. Of we dood van gehandicapte mensen niet moeten accepteren. Over dat “gelukkig de virus alleen zwakkeren en oude mensen lijkt te oogsten.” (Iets waarvan we weten dat het niet zo is). Waarin we bij elke dode vragen “hadden ze onderliggend lijden” om het acceptabel te maken. Waarin zelfs de cijfers rondom de gevaar op kinderen wordt genegeerd of weinig aandacht krijgt zodat we het idee kunnen blijven duwen dat het alleen risicogroep mensen en ongevaccineerden zijn die schade lopen.
Meer en meer verhalen bereiken ons vanuit de risicogroep al die tijd zoveel mogelijk in isolatie dat nu alsnog ziek zijn gaan worden. Verhalen van de risicogroep in pure psychische nood. En nu staan we aan de rand van een Code Zwart. Triage wordt al gestart, belangrijke noodzorg kan niet altijd al meer goed geleverd worden. Deze Code Zwart komt met veel gevaar voor gehandicapte mensen. Onze toegang tot een ziekenhuisbed is veel lager dan voor nietgehandicapte mensen. De risicogroep beginnen hun isolatie te verdiepen op manieren dat op lange termijn negatieve effect zal hebben op hun lichaam puur omdat covid meer risico geeft. Belangrijke zorg wordt door hun of door medici afgezegd of verzet. Sommige van die keuzes zullen de levens gaan kosten van mensen in de risicogroep.
Het net sluit verder om de risicogroep. En het net sluit verder om ons allemaal. Dit is ronduit gevaarlijk, voor ons misschien meer dan anderen. Maar we zouden ons allemaal zorgen moeten maken over hoe dingen de laatste twee jaar hebben gelopen en wat de toekomst inhoud. Beter en beschermend beleid is nu noodzakelijk! Duidelijkere maatregelen, en meer financiële hulp richting ondernemers die niet aan armoede creërende maatregelen gebonden is. Er moet hulp komen voor sexwerkers! Schaal de zorg op! En bescherm daadwerkelijk de risicogroep. Bescherm nu eindelijk daadwerkelijk de risicogroep.