Ik weet nog hoe ik begon aan mijn isolatie in maart vorig jaar, 2020. Ik dacht bij mezelf: Dit lukt mij wel, ik heb al eerder een maand in isolatie gezeten. Inmiddels zijn we 15 maanden verder. Over het algemeen kan ik zeggen dat ik deze isolatie vrij goed volhoud. Ik kom alleen buiten voor mijn afspraken in het ziekenhuis, als ik naar de supermarkt moet om boodschappen te halen en ik een wandel afspraak heb met mijn jobcoach en nu ook voor mijn Pfizer vaccinatie. Alleen voor het hoognodige.
Afgelopen januari begon ik er echt moeite mee te krijgen. Steeds meer mensen lapten de regels aan hun laars en ik voelde me niet veilig als ik buiten kwam. Mijn partner werkt in het het onderwijs en iedere keer als hij de deur uit ging, was ik nerveus dat hij het Coronavirus mee naar huis zou brengen. Tot nu toe was het al drie keer kantje boord.
Daarnaast werd de vaccinatie van de risicogroepen steeds verder naar achteren geschoven. Dat was niet goed voor mijn gemoedstoestand. Het is ontzettend scheef dat de risicogroepen zelf in actie moesten komen om hun vaccinatie te regelen, want de regering deed liever hun eigen ding.
Tegen de tijd dat dit verhaal wordt voorgelezen, heb ik mijn tweede Pfizer prik erin zitten. Ondanks dat voel ik me nog altijd niet veilig. Waarom niet? Omdat ik medicijnen slik die mijn immuunsysteem onderdrukken, zodat ik mijn lever wat langer kan blijven gebruiken. Daardoor is het niet duidelijk of ik genoeg antistoffen aanmaak.
In de tussentijd is Nederland weer opengegooid, terwijl de besmettingen nog niet op nul zitten. Voor mij voelt het niet alsof alles weer veilig kan. Mijn vrienden en ik hebben al besloten dat we voorlopig onze Dungeons & Dragons sessies online blijven doen, voor de zekerheid. Dan spelen we ook vaker, dat is wel mooi meegenomen. Maar het zou gewoon leuk zijn om weer met zijn allen rond de tafel te zitten met de dobbelstenen en boeken voor onze neuzen.
Mijn partner en ik hebben ook besloten om geen dagjes uit te doen deze zomer. Dat is beter dan dat je de hele tijd stress hebt omdat mensen geen mondkapje dragen en de hele tijd te dichtbij komen omdat het overal te druk is. Dan is een dagje uit echt niet leuk.
Ik zou graag naar mijn schoonouders willen, en het liefste zo veilig mogelijk. Want ik heb ze nu al 15 maanden niet gezien. Mijn schoonvader heeft afgelopen maand een hartaanval gehad en we konden niet eens naar ze toe. Ik zou ook weer graag meedoen met de wandelingen die mijn familieleden doen en iets leuks doen voor mijn moeder’s verjaardag.
Ik wil ook meedoen en normaal doe ik ook mee in de maatschappij. Dat zou nu niet anders moeten zijn.
Gonda